پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

این آرزو که کاش ما ایرانیان کمی منظم‌تر باشیم و از شلختگی و بی نظمی در همه امور من جمله استقبال بکاهیم نه نکوهیده که نکوست، ولی برخی انتقاد‌ها وارد نیست. یادمان باشد جماعت دنبال اتوبوس «رونالدو»‌یی دویدند که صفحه او ۶۰۰ میلیون دنبال‌کننده دارد! شوخی نیست: ۶۰۰ میلیون! وقتی در فضای مجازی آن قدر دنبال‌کننده دارد در عرصه واقعی هم اگریک ده هزارم آن واقعا دنبال کنند و بدوند چه عجب؟ تازه یک ده هزارم می‌شود ۶۰ هزار نفر و ۶۰ هزار نفر نبودند که! پس بگو یک صدهزارم. درباره اهدای قالیچه هم پرویز خسروانی در سال ۵۱ همین هدیه را به پله داد و تازه نابغه برزیلی جمله طعنه آمیزی گفت!

ممکن است تصور شود که با نوعی بامزگی روبرو هستیم. ممکن است خیال کنیم که برای پرت کردن حواس مردم از برخی حوادث و ماجراها، جریان سازی و رویداد تراشی کرده اند. ممکن است مسئله را بنوعی فرصت طلبی ربط دهید و غیره. هرچه که هست و هر چه که نیست، حجم ابتذال اخلاقی و فرهنگی جامعه قابل کتمان نیست. یادتان رفته که فروش ته سیگار یا دستمال کاغذی مورد استفاده توسط فلان آرتیست سینما را در فلان حراج خارجی مسخره می‌کردیم؟ چه بر سرمان آمده است که سایت دیوار(واقعی یا ساختگی با تصویر سایت دیوار)، عین همان‌ها را برای فروش گذاشته است یا فتوشاپ کرده و در فضای اجتماعی پخش می کنیم؟ وقتی ضرغامی فلان می‌گوید و فلان مدیر فوتبالی بسیار می‌گوید و جماعتی نسبتا معلوم الحال را برای دیدن مثلا رونالدو به هتل اسپیناس پلاس می‌فرستیم( به اسم هوادار یا هر کوفت دیگری)، معلوم است که آخر داستان باید چگونه قضاوت شود. از بهشت فرهنگی و کرامات سال ۱۳۵۷ به کدام ناکجا آباد در حال سقوط هستیم؟ لعنت بر جماعت بی غیرت کم شرف ابلهی که ادعای مدیریت فرهنگی دارند و تهی از کمترین مهارت روی پرده و پشت پرده برای هدایت و مهندسی فرهنگ می‌باشند. ساخت مجدد تخریب فرهنگی صورت پذیرفته، حداقل ۲۵ سال وقت می‌خواهد و چه راحت شکسته می‌شود گوهر فرهنگ توسط جماعت نااهل.